Ne işi var ölüm haberlerinin burada dimi ? Ama o herhangi biri değil ki benim için. En son Prenses Diana için gözyaşı dökmüştüm. Birde dün MJ'nin kurtulması için dua ederken. Bendeniz 10'lu basamaklardayken ilk onun şarkısında kendimden geçerdim, ilk onun şarkısını walkmanime kayıt edeceğim diye saatlerce radyo karşısında beklerdim. Tabi siz çoğunuz bilmezsiniz ama walkman benim çocukluğumun en önemli teknoloji aletiydi. Öyle D&R'a git CD al nerdeeee..Radyo çekimleriyle kalitesi berbat olan kasetleri dinlerdik. O meletler arada sarardı, haydaaa kalemler çıkar tüm kaseti saatlerce geriye sarardık. 80'lerin en cavcavlı, herşeyin gerçek anlamda önemli olduğu bir devirdi. Fast food devrini yaşayan sizlerin yaşamasını çok isterdim o günleri.
Michael Jackson o günlerimin Madonna ile tek temsilcisi. Birde ucundan kıyısından George Michael. Thriller sanırım hala en fazla dinlediğim şarkıdır. O zamanlar sırf Billie Jean'i sevmiyor diye platonik aşkımla kavga bile etmiştim. Çünkü o zamanlar gerçek aşkım Michael Jackson idi. Sezen Cumhur Önal'ın Müzik Yelpazesi programında kliplerini göreceğim diye haftasonu ailemle hiçbir misafirliğe gitmezdim. Göya ya hastalanırdım yada deli gibi ödevim olurdu :)
Bilmezdim o zamanlar İngilizce. Ama tuhaftır tüm şarkılarının sözlerini adeta şakırdım. Hani çocukça atmasyon olurya. Aha aynen o şekilde söylerdim anlamlarını bilmeden. Söylerkende etrafımdaki veletlere hava atardım sizde yapın sıkıysa dercesine.
Burada defalarca tartıştık gerçek ikonları. Ikonlar taklit edilen, arkasından milyonları sürükleyenlerdir diye.. Simli çorap alacağım diye evde yeri göğü inletirdim. Başarılı olamadım ama daha sonraki yıllar Bad albümündeki gibi asi bir dönemim oldu. Derilerim, zincirlerim..Annem baygınlık geçirirdi kızım serseri oldu diye :)
Elvis Presley'den sonra gelen son kraldı MJ. Kaybıyla gerçektende bir devir kapandı. Ve sahneyi yine bir kral gibi terketti. Sanki bir kural var idollerin uzun yaşamaması gibi. Zaten onlar hiç ölmüyor ki.
Sabah 4'e kadar gözyaşlarım onun için aktı. Anne olma yolundayken çocukluğumun ve gençliğimin en önemli figürü ayrılmıştı aramızdan. Adeta o dönemime ait defterimin kapağını kaparcasına..
Elveda çocukluğum, gençliğim..Hoşgeldin yetişkinliğim :(
Eline sağlık Pelin çok güzel özetlemişsin. O günleri, unuttuğum bazı şeyleri gözümde canlandırdın. Şu walkman ve saran kaset hadisesi. :) Hey gidi günler benim aldığım ilk kasettir Bad. Sony walkmanime takar dinlerdim.
YanıtlaSilRadyonun başına geçer, elimiz play ve rec tuşunda bekler, sevdiğimiz bir şarkı çaldığında kayda girer ve lütfen araya dj ya da radyonun sloganı girmesin de kayıt temiz olsun diye dua ederdik.
ben de melodisini tutturur, aym bili bili yooo, aym bili bili yooo, digididovvv uhhhhhh! gibi saçma sapan şeyler mırıldanırdım dans ederek ayna karşısında. hahahahah hey gidi...
bu arada prenses diana'ya ben de ağlamıştım. ne alaka ya ama üzülmüştüm işte. puff daddy'nin I'll be missing you şarkısını söylediği yıldı galiba 97 mi 98 mi ne? Ben de diana'ya söylüyordum şarkıyı.
YanıtlaSildimi pennecim. o dj sesini kazara çekmişsem acaip sinirlenirdim yeteneksizliğime. yaw aşındırırdık resmen play ve rec yazısını :) hey gidi günler heyyy..
YanıtlaSilpelin yazını okurken gözlerim doldu. aynı şeyleri düşündüm ben de, siz bilmezsiniz ama biz küçükken böyleydi diye. : )
YanıtlaSilve Micheal'ın gidişiyle bir devir daha kapandı gitti resmen, elimizden hiçbir şey gelmeden...
bu arada izleyicileri görünmeye başkaları da varmış, blogger da bir problem olabilir bilgin olsun. ama istersen sen izleyici gadget'ını kaldırıp bir daha ekle düzelebilir. Düzelmezse dediğim gibi blogger halledecektir diye düşünüyorum.
80leri görmemiş olan bizler bile bu kadar seviyorsak ve gözyaşı döküyorsak arkasından, o dönemi yaşayanların acısını tahmin bile edemiyorum açıkçası.Hepimiz çok üzgünüz ...
YanıtlaSil93 yılında İstanbul'da verdiği konsere gitmek için yaptığım çılgınlıkları hatırlıyorum. Benim için bir stardı ve onu kaybetmek çokk üzücü :(
YanıtlaSil